O curso pasado fixemos un obradoiro sobre acoso escolar con alumnos e alumnas de 4º da ESO.
Ó finalizalo levaron a cabo unha performance de concienciación para o resto do centro.
Dividíronse en tres grupos : observadores, acosadores e unha acosada. Entre todas tentaron identificar as emocións e os sentimentos que motivan a conduta de cada un dos grupos.
“Aproban os observadores o que está a pasar?” Case todos estaban de acordo en que non.
“Por que non interveñen?” Porque teñen medo ou porque non vai con eles foron as respostas máis recorrentes.
“Como se podería cambiar o comportamento dos/as acosadores/as? Todas pensaban que sendo rexeitada a conduta pola maioría.
“Entón… se os observadores teñen o poder de cambiar as cousas, por que teñen medo?, por que pensan que non vai con eles?” Aquí houbo moitas respostas: por medo a que lles pase o mesmo, porque un só non pode cambiar as cousas, porque pensan que algo faría o acosado…
Escoitándoos falar non podíamos evitar vernos reflectidos neles, a nós, a vós… a todos e todas como sociedade. Pensan así porque así llelo ensinamos.
Nós tamén somos observadoras, tamén miramos para outro lado cando a cousa non nos afecta, tamén culpabilizamos a vítima para non poñernos no seu lugar.
Nós tamén somos observadores e tamén podemos mudar as cousas, porque ó cambiar nós cambiará o noso reflexo. O presente e o futuro non deixan de parecerse.
